Oznacza stosowanie leków upośledzających naturalne mechanizmy krzepnięcia krwi celem zmniejszenia ryzyka tworzenia skrzepów krwi w sercu lub naczyniach krwionośnych. Skrzepy takie przesuwające się do mózgu lub płuc mogą spowodować bardzo groźne dla życia i zdrowia schorzenia: udar mózgu, lub zatorowość płucną. Stosowanie leków przeciwkrzepliwych u pacjentów po udarze lub zatorowości nazywa się profilaktyką wtórną, czyli zapobieganiem nawrotowi schorzenia i pogorszeniem stanu zdrowia. Profilaktyka pierwotna oznacza próby zapobiegnięcia już pierwszemu udarowi lub zatorowi płucnemu. Typowym schorzeniem wymagającym rozważenia leczenia przeciwkrzepliwego jest migotanie przedsionków.
Autor: dr n.med. Michał Farkowski
